Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Κορμός σοκολάτα



Απλός γρήγορος μα πάνω από όλα απολαυστικός.
Η βάση του είναι είναι από την συνταγή :

Παντεσπάνι σοκολάτας

Υλικά
Για το παντεσπάνι
250γρ.αλεύρι
250 γρ ζάχαρη
7 αυγά
4-5 κουταλιές κακάο.

Για την γέμιση
1 πακέτο μούς σοκολάτας
1 σαντυγί η ερμόλ.
ξηροί καρποί ψιλοκομμένοι (κατά βούληση η ποσότητα)
 σιρόπι για το παντεσπάνι

Για την διακόσμηση
Ότι αγαπάει ο ουρανίσκος σας,ότι έχει το ντουλάπι σας και ότι προστάζει η φαντασία σας.

Φτιάχνουμε το παντεσπάνι σύμφωνα με τις οδηγίες.
Στην διάρκεια ψησίματος χτυπάμε την μούς σοκολάτας και την σαντιγύ.Τα αφήνουμε στο ψυγείο για 10-15 λεπτά.
Κόβουμε το παντεσπάνι μας σε ισομεγεθή λωρίδες (3-4 λωρίδες).

Βάζουμε την πρώτη λωρίδα στην πιατέλα που θα φιλοξενήσει το γλυκό μας και την βρέχουμε με το σιρόπι.Προσθέτουμε μούς σοκολάτας,και λίγους ξηρούς καρπούς.

Επαναλαμβάνουμε την διαδικασία μέχρι να φτάσουμε στο σιρόπιασμα της τελευταίας λωρίδας.
Στην τελευταία βάζουμε σαντυγί και καλύπτουμε όλη την επιφάνεια και τα πλαινά.

Τελειώνουμε το γλυκό μας με την διακόσμηση που εμείς θέλουμε.

Μικρά tips
Μπορούμε να αφαιρέσουμε το κακάο και να προσθέσουμε αλεύρι στην ίδια ποσότητα.
Μαζί με τους ξηρούς καρπούς αν θέλουμε βάζουμε φρούτα(κομπόστα).
Αφήστε το γλυκό σας πάνω από  4 ώρες  στο ψυγείο να δέσουν τα υλικά και οι γεύσεις.
Είναι πολύ γρήγορο και εύκολο.
Καλή επιτυχία!

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Σπαγγέτι φούρνου


Μερικές φορές μας μένουν κάποια φαγητά που την δεύτερη μέρα δύσκολα τα παρουσιάζουμε στην οικογένεια.
Ένα από αυτά είναι το σπαγγέτι.
Μερικές παραλλαγές για ένα τελείως διαφορετικό πιάτο από την αρχική  του μορφή.

Υλικά
ότι έμεινε από σάλτσα και σπαγγέτι
ίσως κάποια αλλαντικά που δεν θέλουμε να πετάξουμε
γκούντα τριμμένη
Οδηγίες
Εχουμε βρασμένα τα σπαγγέτι μας.Αν μας έχει μείνει κιμάς η κρέας κοκκινιστό η σάλτσα τα ανακατεύουμε όλα μαζί ,ρίχνουμε και λίγο κεφαλοτύρι μέσα.Μοιράζουμε  σε μικρά πήλινα σκεύη η σε ένα πυρέξ.Εγώ έχω κρατήσει από γιαούρτι 3-4 τέτοια σκεύη.
Τέλος ρίχνουμε μπόλικη τριμμένη γκούντα από πάνω και ψήνουμε στους 200 βαθμούς 15 λεπτά περίπου.
Αλλη μια πρόταση είναι να βράσουμε σπαγγέτι και να βάλουμε μέσα διάφορα αλλαντικά με κεφαλοτύρι.Απαραιτήτως καλύπτουμε με γκούντα τριμμένη.
Ετσι δεν πετάμε τίποτα και η οικογένεια δεν γκρινιάζει για δεύτερης μέρας φαγητό.

Μικρά tips
Αν θέλουμε μπορούμε να κάνουμε την προεργασία και να τα φυλάξουμε στην κατάψυξη με το σκεύος καλά σκεπασμένο.Απλά θέλει λίγο παραπάνω ψήσιμο.


Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

Φάβα



Ένα όσπριο που δεν το τιμάμε συχνά.
Η φάβα "Σαντορίνης" είναι η διασημότερη για την μοναδική γεύση που έχει.
Το έδαφος της Σαντορίνης είναι αυτό που την κάνει μοναδική.
Είναι σαν κίτρινο ψηλό χαλικάκι .

Υλικά
500γρ. φάβα
2 κρεμμύδια
ελάχιστο αλάτι.

Οδηγίες
Καθαρίζουμε την φάβα και την πλένουμε.Σε μία κατσαρόλα βάζουμε την φάβα με 3-4 ποτήρια νερό.
Όταν ξεκινήσει ο βρασμός ξαφρίζουμε την φάβα και προσθέτουμε τα κρεμμύδια καθαρισμένα αλλά ολόκληρα και ελάχιστο αλάτι.Αφήνουμε να βράσει για 10 λεπτά σε μέτρια φωτιά.Σβήνουμε την φωτιά και την σκεπάζουμε.Την αφήνουμε για 1-2 ώρες.Στην συνέχεια βάζουμε ένα ποτήρι νερό και συνεχίζουμε τον βρασμό σε χαμηλή φωτιά για 30-40 λεπτά.Αν χρειαστεί και άλλο νερό προσθέτουμε.
Αφού βράσει η φάβα την αφήνουμε να κρυώσει λίγο.
Σε ένα μπλέντερ βάζουμε και αλέθουμε την φάβα μαζί με τα κρεμμύδια  χωρίς πολλά ζουμιά.Εν ανάγκη την σουρώνουμε.
Θα γίνει σαν πουρές.
Σερβίρουμε με λάδι και λεμόνι.

Μικρά tips
Αλατίζουμε στο πιάτο την φάβα μας.
Επίσης μπορούμε να βάλουμε ψιλοκομμένο κρεμμύδι και μαιτανό στο πιάτο μας.

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

Μηλόπιτα 2



Μια μηλόπιτα από την φίλη Georgia Weismuller


Υλικά


125 γρ.βούτυρο
125 γρ.ζάχαρη
4 αυγά
λίγο χυμό λεμόνι
200 γρ.αλεύρι
500.γρ μήλα
2 κουταλάκια του γλυκού μπέικιν πάουντερ
κανέλα 
άχνη για το πασπάλισμα


Οδηγίες
Χτυπάμε πολύ καλά σε μίξερ όλα τα υλικά μαζί εκτός από τα μήλα.
Σε 26άρι ταψί με τσέρκι βάζουμε το μείγμα και προσθέτουμε τα μήλα (καθαρισμένα και κομμένα στα τέσσερα) .Πασπαλίζουμε με λίγη κανέλα και με θριμματισμένα αμαρετίνι(ιταλικά μπισκοτάκια).Τα αμαρετίνι είναι προαιρετικά.
Ψήνουμε στους 180 για 30 λεπτά περίπου.
Καλή επιτυχία!

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

Πράσα με μπέικον


Ότι θα γίνω γραφική θα γίνω.Ερωτεύσιμο μα πάνω από όλα πεντανόστιμο.
Το είδα και μου έκλεισε το μάτι.Εδώ ήμαστε είπα.Ανοίγω το ψυγείο να δω αν έχω όλα τα υλικά.
Α... στο καλό μου λείπει το μπέικον.Αύριο όμως δεν μου την γλυτώνει.Πρωί-πρωί σούπερ μάρκετ....
Με το μπέικον ανά χείρας δεν έβλεπα την στιγμή να φτάσω στο σπίτι.
Ηθικός αυτουργός η Ζαμπία.Πάντρεψε δύο αγαπημένα μου υλικά.Η γευστική της πρόταση Πράσα με κρέμα γάλακτος. Ζαμπία μου δεν μπορώ να προσπεράσω το μπέικον.Έτσι βάφτησα την συνταγή σου Πράσα με μπέικον.Συγχωρεσέ με είμαι αδύναμος κρίκος.Τα υλικά είναι για 4 μερίδες...το γεγονός ότι φαγώθηκε από 2 άτομα(το ένα είμαι εγώ) σε ένα γεύμα λέει πολλά.

Υλικά
6 πράσα (το άσπρο και το πολύ ανοιχτό πράσινο.)
1 κούπα γάλα
8 φέτες μπέικον κομμένες καρέ
2 αυγά
1 κουταλάκι του γλυκού σκόνη μουστάρδας
1 κούπα κρέμα γάλακτος
1κούπα γραβιέρα τριμμένη

Οδηγίες
Καθαρίζουμε τα πράσα και τα κόβουμε ψιλές ροδέλες.
Σε ένα βαθύ τηγάνι  βράζουμε τα πράσα με το γάλα για 15 λεπτά σε χαμηλή θερμοκρασία.
Όσο περιμένουμε τα πράσα κόβουμε το μπέικον και το σωτάρουμε λίγο σε αντικολλητικό τηγάνι.
Μόλις τα πράσα είναι έτοιμα τα σουρώνουμε και κρατάμε το γάλα που έμεινε σε ένα μπώλ.Προσθέτουμε τα αυγά την κρέμα γάλακτος ,την μουστάρδα και το 1/3 από το τυρί και τα ανακατέυουμε.
Σε ένα πυρέξ που έχουμε βουτυρώσει βάζουμε τα πράσα και από πάνω το μπέικον.

Ρίχνουμε το μείγμα με την κρέμα γάλακτος προσεχτικά να πάει παντού.Πασπαλίζουμε με το υπόλοιπο τυρί.Ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 30 λεπτά περίπου.Προσέχουμε να μην μας αρπάξει από πάνω.
Μόλις ψηθεί αφήνουμε 3-4 λεπτά και έπειτα (εδώ θα δανειστώ την ακριβής έκφραση της Ζαμπίας)
σερβίρουμε και απολαμβάνουμε ένα από τα πιο νόστιμα πιάτα που περιέχουν πράσα.
Ζαμπία μου ευχαριστώ για την άδεια αναδημοσίευσης της συνταγής.

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Μαρόν γλασέ


Αν νομίζετε ότι είναι δύσκολο θα έλεγα όχι.
Αν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η διαδικασία θα έλεγα ότι είναι χρονοβόρα.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι αξίζει τον κόπο.

Υλικά
1 κιλό κάστανα
700 γρ ζάχαρη
1 λίτρο νερό
1 κουταλιά λεμονιού

Οδηγίες



Παίρνετε 1 κιλό κάστανα, αφαιρείτε την εξωτερική σκληρή φλούδα τους και τα βράζετε σε άφθονο νερό μέχρι να μαλακώσουν (περίπου 40 λεπτά). 

Στραγγίζετε τα βρασμένα κάστανα, τα ξεφλουδίζετε και τα αφήνετε για λίγο στην άκρη να κρυώσουν. 

Σε μια κατσαρόλα, βάζετε 700 γρ. ζάχαρη και 1 λίτρο νερό να βράσουν μέχρι να γίνουν σιρόπι. Μόλις το σιρόπι είναι έτοιμο, κατεβάζετε την κατσαρόλα από τη φωτιά και το αφήνετε να κρυώσει. 

 Ρίχνετε τα κάστανα στο κρύο σιρόπι και τα αφήνετε μέσα για μια νύχτα. Την επομένη, τα ξαναβράζετε και τα αφήνετε στο σιρόπι για άλλες 5 ώρες. Κατόπιν, τα βράζετε για άλλα 5 λεπτά, προσθέτοντας 1 κουταλιά χυμό λεμονιού. 
Βγάζετε τα κάστανα από το σιρόπι με μια τρυπητή κουτάλα, τα τοποθετείτε προσωρινά σε μια πιατέλα και βράζετε το σιρόπι σε δυνατή φωτιά μέχρι να δέσει. Μόλις είναι έτοιμο, ρίχνετε μέσα ξανά τα κάστανα και τα αφήνετε για 4 περίπου ώρες. 
Βγάζετε τα κάστανα προσεκτικά από το σιρόπι με μια τρυπητή κουτάλα, τα αφήνετε να στραγγίξουν καλά και τα τοποθετείτε σε μια λαδόκολλα σε σειρές μέχρι να στεγνώσουν. 
Όταν στεγνώσουν -μετά δηλαδή από 6 ώρες περίπου-, τα τυλίγετε σε καραμελόχαρτο ή σε αλουμινόχαρτο και τα βάζετε στο ψυγείο. 

Μικρά tips


πηγή:

Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

Bigos ala mara


Έτσι λέει το έταιρον ήμυσι το κοκκινιστό λάχανο με λουκάνικα  και μπέικον.
Είναι ένα πιάτο που το δοκίμασε στην κεντρική Ευρώπη.
Εγώ το φτιάχνω όμως με τον δικό μου τρόπο.

Υλικά
500-600 γρ λάχανο κομμένο
3 λουκάνικα χωριάτικα(με πράσο) η φρανκφούρτης που είναι και στην κύρια συνταγή.
6-8 φέτες μπέικον καπνιστό
ελαιόλαδο
10- 12 σπόροι κύμινο
αλάτι, πιπέρι
1 ,5 ποτήρι ντοματοχυμός

Οδηγίες
Κόβουμε το λάχανο σε χοντρές λωρίδες.Το βάζουμε σε βαθιά κατσαρόλα με ένα ποτήρι νερό.Ανακατεύουμε ελαφρά και όταν μαραθεί το λάχανο ρίχνουμε τα υπόλοιπα υλικά εκτός από τα λουκάνικα και το μπέικον.Αφήνουμε 30-40 λεπτά να βράσει το λάχανο σε χαμηλή φωτιά.Αν θέλουμε να είναι πολύ μαλακό το αφήνουμε περισσότερο.Όταν είναι σχεδόν έτοιμο σε ένα τηγάνι σωτάρουμε ελαφρώς τα λουκάνικα και το μπέικον αφού τα έχουμε κόψει πριν.Τα ρίχνουμε μέσα στο λάχανο χωρίς το λίπος που έχει μέσα στο τηγάνι και τα αφήνουμε άλλα 5-10 λεπτά.

Μικρά tips
Αν θέλουμε τα λουκάνικα και το μπέικον μπορούμε να τα ρίξουμε απευθείας μέσα.Βάζουμε κύμινο στο λάχανο γιατί του δίνει ωραίο άρωμα και δεν προκαλεί μετεωρισμό.Προσέχουμε το φαγητό να μείνει στο τέλος με το λάδι του.

Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

Το παστίτσιο της μαμάς


Το έχουμε πεί η το έχουμε ακούσει.Το φαγάκι της μαμάς.
Σκέφτομαι τα παιδιά μου μετά από χρόνια να το λένε.
Οι γευστικές αναμνήσεις είναι πολλές φορές θέμα συζήτησης.Πόσες φορές δεν λέμε μα το μαγειρεύω όπως η μαμά αλλά δεν μου βγαίνει έτσι.
Εγώ έχω θέμα με τα ρεβύθια και το γιουβέτσι...ποτέ δεν το έκανα όπως η μαμά μου.
Το παστίτσιο  όμως το φτιάχνω έτσι που τα παιδιά μου το λατρεύουν.Η κρίση υποκειμενική.
Ιδού ήρθε η ώρα του παστίτσιου.

Υλικά
500γρ μακαρόνια (3 νούμερο)

500γρ κιμάς μοσχαρίσιος
χυμό ντομάτας (κατά βούληση)
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
λίγο κανέλα,αλάτι,πιπέρι,2 δαφνόφυλλα
1 σκελίδα σκόρδο
ελαιόλαδο

τυρί τριμμένο(300γρ περίπου)

Για την μπεσαμέλ
1 κουταλιά της σούπας ελαιόλαδο
4 κουτ.σούπας βούτυρο
6 κουταλιές αλεύρι
2 κουταλιές κόρν φλάουρ
4 κούπες γάλα
αλάτι πιπέρι
2 κρόκους από αυγό
λίγο μοσχοκάρυδο

Οδηγίες
Ξεκινάμε την διαδικασία με τον κιμά  και ταυτόχρονα σε άλλη κατσαρόλα ετοιμάζουμε τα μακαρόνια μας.Στην κατσαρόλα για τον κιμά βάζουμε το κρεμμύδι,το σκόρδο και το λάδι.Σωταρούμε ελαφρώς και προσθέτουμε τον κιμά ανακατεύοντας μέχρι να μαυρίσει.Ρίχνουμε την ντομάτα,αλάτι (λίγο),πιπέρι,κανέλα και τα δαφνόφυλλα.Προσθέτουμε λίγο νερό αν χρειάζεται και αφήνουμε για 20 λεπτά περίπου η μέχρι να πιεί το ζουμί του(ας έχει λίγο).
Αφού βράσαμε και τα μακαρόνια μας τα αφήνουμε σε σουρωτήρι.
Ετοιμάζουμε τα υλικά για την μπεσαμέλ.Τα ασπράδια των δύο αυγών τα χτυπάμε ελαφρώς και τα ρίχνουμε στα μακαρόνια και τα ανακατεύουμε.
Στρώνουμε τα μισά μακαρόνια σε ένα ταψί και ρίχνουμε το μαγειρεμένο κιμά.Βάζουμε μια ποσότητα τυριού τριμμένου και προσθέτουμε τα υπόλοιπα μακαρόνια και τυρί.
Ξεκινάμε να φτιάχνουμε την μπεσαμέλ ζεσταίνοντας το βούτυρο και το λάδι. Έχουμε ανακατέψει το αλεύρι με το κόρν φλάουρ και το προσθέτουμε σταδιακά ανακατεύοντας γρήγορα με ένα αυγοδάρτη.
Μόλις ομογενοποιηθεί ρίχνουμε και το γάλα  και ανακατεύουμε με γρήγορες κινήσεις για να μην σβολιάσει.Συμπληρώνουμε με αλάτι ,λευκό πιπέρι και αν θέλουμε μοσχοκάρυδο.
Μόλις αρχίσει το μίγμα να αποκτά κρεμώδη υφή σβήνουμε την φωτιά και προσθέτουμε τους χτυπημένους κρόκους των αυγών.
Περιχύνουμε τα μακαρόνια μας με την μπεσαμέλ και πασπαλίζουμε με λίγο τυρί.
Ψήνουμε στούς 200 βαθμούς για μισή ώρα περίπου η μέχρι να ροδίσει η μπεσαμέλ.


Μικρά tips
Καλό θα είναι τα μακαρόνια μας να μην τα βράσουμε καλά.Θα ψηθούν και στον φούρνο.
Δεν χρειάζεται βουτύρωμα το ταψί γιατί έχει το λάδι του κιμά.
Οταν φτιάχνουμε την μπεσαμέλ η φωτιά πρέπει να είναι μέτρια.
Η φωτογράφηση έγινε με την διπλάσια ποσότητα υλικών.

Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

Η ιστορία του τσαγιού


Πρίν λίγο καιρό αναφέρθηκα στην ιστορία του καφέ!
Σήμερα ήρθε η σειρά του τσαγιού!Την ανάρτηση αυτή την αφιερώνω στην φίλη μου Μαρία Βαλ. γιατί πριν 2 μήνες μου έστειλε τις αρχικές πληροφορίες.


Η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων... Σύμφωνα με τον κινέζικο μύθο, το ανακάλυψε ένας προικισμένος αυτοκράτορας, ο Σεν Νουνγκ. Ανθρωπος που αγαπούσε τις τέχνες, τις επιστήμες αλλά και τους υπηκόους του, ο Σεν Νουνγκ συνήθιζε να επισκέπτεται τις επαρχίες και να παρακολουθεί τη ζωή των απλών ανθρώπων. Οπου αυτός και η ακολουθία του σταματούσαν για να ξεκουραστούν έπιναν χλιαρό νερό, το οποίο ο αυτοκράτορας πίστευε ότι ηρεμεί και αναζωογονεί. Μια καλοκαιρινή ημέρα, κατά τον μύθο, που οι υπηρέτες του ετοίμαζαν το νερό, ένα φύλλο από διπλανό φυτό έπεσε στο δοχείο με το ζεστό νερό, δίνοντάς του ένα σκούρο καφέ χρώμα. Ο αυτοκράτορας ζήτησε να το δοκιμάσει και το βρήκε δροσιστικό. Ηταν το 2737 π.Χ. Η ιστορία του πιο δημοφιλούς αφεψήματος στον κόσμο μόλις ξεκινούσε...
Σήμερα το τσάι διεκδικεί την πρώτη θέση ανάμεσα στα ροφήματα που κυκλοφορούν, ανταγωνιζόμενο συχνά τον καφέ ή ακόμη και το νερό. Κινέζοι, Γιαπωνέζοι, Ινδοί, Αγγλοι, Αμερικανοί πίνουν τις μεγαλύτερες ποσότητες τσαγιού, έχοντας μετατρέψει την κατανάλωσή του σε ιεροτελεστία. Στην Αγγλία σερβίρεται με γάλα και ζάχαρη. Στην Ινδία αναμειγνύεται με μπαχαρικά και ονομάζεται chai. Στην Αμερική διατίθεται σε σκόνη ­ που συλλέγεται από τα αποξηραμένα φύλλα του φυτού ­ μέσα σε φακελάκια. Στην Ιαπωνία η εκλεκτή πράσινη σκόνη ανακατεύεται με καυτό νερό μέσα σε κεραμικά μπολ.
Το τεϊόδεντρο ­ ή Camellia sinensis κατά τη λατινική ονομασία ­, από τα λαμπερά φύλλα του οποίου προέρχεται το εκλεκτό αφέψημα, ευδοκιμεί σε έδαφος ηφαιστειώδες και σε υγρό κλίμα. Απέραντες φυτείες σκαρφαλωμένες σε πλαγιές βουνών, προστατευμένες κάτω από μόνιμη ομίχλη, στην Κίνα, στην Ιαπωνία, στην Ταϊβάν, στην Ινδία, δίνουν δεκάδες ποικιλίες τσαγιού. Καθεμία ξεχωριστή, ιδιαίτερη, μοναδική ως προς το χρώμα, τη γεύση, το άρωμα ­ παράμετροι που εξαρτώνται από τις συνθήκες καλλιέργειας των τεϊόδεντρων αλλά και από τις τεχνικές επεξεργασίας των φύλλων τους. Πράσινο, μαύρο ή ουλόνγκ (μαυροπράσινο τσάι και αιθέρια έλαια, μπαχαρικά, βότανα) συνδυάζεται σε γεύσεις πρωτότυπες αλλά και κλασικές, δυνατές αλλά και με ολίγην από καφεΐνη, αρωματικές, φρουτώδεις, εξωτικές, πικάντικες, που μπορεί να ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό ουρανίσκο.


Οι φαρμακευτικές ιδιότητες
Αιώνες πριν ωστόσο, όταν ένας ιάπωνας βουδιστής καλόγερος το έφερε στη χώρα του από τη γειτονική Κίνα, οι ιδιότητες που αποδίδονταν στο τσάι δεν ήταν τόσο γευστικές και τονωτικές όσο φαρμακευτικές. Το ονόμασαν ακόμη και ελιξίριο της ζωής. Οι σύγχρονες επιστημονικές έρευνες μπορεί να μη δικαίωσαν τις πεποιθήσεις των προγενεστέρων αλλά κατέληξαν σε χρήσιμα συμπεράσματα σχετικά με το αφέψημα του τσαγιού. Μία κούπα πράσινο τσάι, όπως υποστηρίζουν, περιέχει μισή ποσότητα καφεΐνης από μία κούπα καφέ. Επιπλέον είναι πλούσιο σε βιταμίνες C και Ε και περιέχει αρκετό φθόριο ώστε να προστατέψει τα δόντια από την τερηδόνα αλλά και να δυναμώσει τα οστά του οργανισμού. Περιέχει επίσης τανίνη, μια αντιοξειδωτική ουσία που αναπτύσσεται στα φύλλα του και θεωρείται ότι συμβάλλει στην αντιμετώπιση των καρκινοπαθειών.
Από τις τρεις βασικές ποικιλίες (μαύρο, πράσινο, ουλόνγκ) που καλλιεργούνταν στη μακρινή Απω Ανατολή ως τις δεκάδες πικάντικες και αρωματικές γεύσεις του τσαγιού που διατίθενται πλέον στα καταστήματα, και από τον απλό τρόπο παρασκευής του από τους κινέζους μοναχούς ως τις μείξεις και προσμείξεις των Δυτικών στο ρόφημα του τσαγιού, η σημειολογία μπορεί να συναγάγει χρήσιμα συμπεράσματα ως προς σημαντικές οικονομικές, φιλοσοφικές, πολιτιστικές, πολιτικές εξελίξεις σε Ανατολή και Δύση.
Η ιστορία του τσαγιού στην Κίνα είναι συνυφασμένη με το βιβλίο που έγραψε τον 7ο αιώνα ένας προικισμένος άνθρωπος, ο Λου Γιου. Εχοντας αποκτήσει εξαιρετική ανατροφή και μόρφωση σε ένα από τα πιο διάσημα μοναστήρια βουδιστών αλλά και διαθέτοντας μεγάλη παρατηρητικότητα και μνήμη, ο Λου Γιου άρχισε να ασχολείται με την καταγραφή οποιουδήποτε στοιχείου αφορούσε το φυτό του τσαγιού και την παρασκευή του αφεψήματος. Η παιδεία του αποτυπώθηκε με τον καλύτερο τρόπο στις σελίδες του βιβλίου του, που παραμένει κλασικό ως τις ημέρες μας. «Αν τα φύλλα του φυτού είναι εκλεκτά, μόλις προσθέσετε το τσάι οι φυσαλίδες του νερού που βράζει πρέπει να θυμίζουν πέρλες δεμένες μεταξύ τους σε αργό χορό..Οσο για τα φλιτζάνια, επιβάλλεται να είναι από πράσινη πορσελάνη ­ αδιακρίτως της τιμής και της σπανιότητας της πορσελάνης, το πράσινο αποτελεί το ιδανικό χρώμα στα σερβίτσια για το τσάι» έγραφε γύρω στα 780 ο Λου Γιου.
Το ποτό του διαλογισμού
Αυτό το βιβλίο έφερε μαζί με τους σπόρους του τεϊόδεντρου από την Κίνα τον 12ο αιώνα ο ιάπωνας βουδιστής μοναχός Yeisei, αποκτώντας τον τίτλο του «πατέρα του τσαγιού» στη χώρα του. Τα λαμπερά πράσινα φύλλα της ποικιλίας Matcha έδιναν την πολύτιμη σκόνη για την ετοιμασία του ζεστού ροφήματος που κρατούσε τους μοναχούς σε εγρήγορση και ένταση τις ατελείωτες ώρες της προσευχής και του διαλογισμού. Το τσάι γρήγορα διαδόθηκε στις ανώτερες κοινωνικές τάξεις. Ως τον 14ο αιώνα οι υψηλοί αξιωματούχοι της Ιαπωνίας είχαν παθιαστεί και με καθετί που συνόδευε το νέο αφέψημα. Κούπες τσαγιού, πιατάκια, ανθοδοχεία, πίνακες με ιριδίζοντα, μπρονζέ, λουλουδάτα σχέδια έγιναν τα σύμβολα της οικονομικής και κοινωνικής ευμάρειας στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου.
Μερικούς αιώνες αργότερα ο σογκούν Γιοσιμίτσου Γ' (1358-1408) εγκαινίασε τα τέια στο παλάτι του, στο Χρυσό Κιόσκι, προσφέροντας στους καλεσμένους του μαζί με τις εκλεκτές ποικιλίες τσαγιού και δείγματα εξαίρετης και φίνας κινέζικης τέχνης, όπως και αφορμές για μακροσκελείς συζητήσεις περί τέχνης, θρησκείας, πολιτισμού. Η τελετή του τσαγιού, Cha no yu (ζεστό νερό για τσάι, μ' άλλα λόγια), άρχισε να μπαίνει σε όλα τα σπίτια, καταργώντας τις ταξικές διακρίσεις ενώ τα αυθεντικά κινέζικα σερβίτσια τσαγιού μετατρέπονταν σε σπάνια αντικείμενα τέχνης.
Στην άλλη άκρη του κόσμου, η Ευρώπη ξυπνούσε μετά τη μεσαιωνική χειμερία νάρκη, αντικρίζοντας τον κόσμο σε μια έκρηξη δημιουργίας. Τέχνες, πολιτισμός, εμπόριο, πολιτική επαναπροσδιορίζονταν. Τολμηροί θαλασσοπόροι, διανοούμενοι, επιστήμονες, καλλιτέχνες έδιναν το έναυσμα. Τον 15ο αιώνα στα βενετσιάνικα παζάρια μπορούσε κανείς να βρει οτιδήποτε επιθυμούσε, από κάθε μέρος του κόσμου. Οι μυθικές ιστορίες για τον πλούτο αλλά και τον πολιτισμό που συνόδευαν το όνομα του Μάρκο Πόλο και το ταξίδι του, πριν από 150 χρόνια, στο κράτος του Κουμπλάι Χαν είχαν γίνει πλέον πραγματικότητα. Τα μπαχαρικά άξιζαν το βάρος τους σε χρυσάφι. Το ευωδιαστό μαύρο τσάι, ακριβοπληρωμένο πλέον ως ένας από τους εισαγόμενους θησαυρούς της Κίνας, έγινε το πιο δημοφιλές μη αλκοολούχο ποτό στην Ευρώπη.
Το εμπόριο τσαγιού και μπαχαρικών έδινε πλέον τις μεγάλες δουλειές. Αγγλοι, ισπανοί, δανοί, σουηδοί και γάλλοι έμποροι ίδρυαν εταιρείες στις Ανατολικές Ινδίες προκειμένου να ελέγχουν την Κίνα, την Ιαπωνία, την Ινδία. Οι εταιρείες γρήγορα γίνονταν ισχυρές και πλούσιες. Ως το 1670 η Ολλανδική Εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών ήταν η πλουσιότερη στον κόσμο ­ στο αποκορύφωμα της δόξας της είχε 150 εμπορικά και 40 πολεμικά πλοία. Η ανερχόμενη ναυτική αποικιοκρατική δύναμη των Αγγλων είχε πραγματοποιήσει περισσότερα από 25.000 μίλια ταξιδεύοντας από και προς την Κίνα. Οι βρετανικές εισαγωγές σε τσάι από 50 τόνους το 1700 ανήλθαν σε 15.000 τόνους το 1800. Στην Αγγλία πλασαρίστηκε ως ένα υγιεινό ποτό αλλά η ανταπόκριση του κόσμου στο νέο προϊόν ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Το τσάι έγινε πάθος, στυλ, μόδα. Η βασίλισσα Αννα το έκανε το απαραίτητο πρωινό της ρόφημα. Αντρες και γυναίκες σχημάτιζαν ουρές στα πολυάριθμα μικρά στέκια του Λονδίνου για να πιουν το απογευματινό τους τσάι σε φλιτζάνια από πορσελάνη ή περιφέρονταν στις μικρές γωνιές των κήπων που θύμιζαν κινέζικο κιόσκι, απολαμβάνοντας τσάι και κέικ. Το τσάι ως τρόπος ζωής, με τα ασημικά και τις πορσελάνες που συνόδευαν το σερβίρισμά του, τα σάντουιτς, τα γλυκά και τα μπισκότα, έγινε πλέον σήμα κατατεθέν των Αγγλων.

Το μυστικό της καλλιέργειας
Μπορεί οι Ευρωπαίοι να έπιναν τόνους τσάι αλλά δεν είχαν δει ποτέ το φυτό ούτε και γνώριζαν τον τρόπο καλλιέργειας και συγκομιδής των φύλλων. Η Κίνα κράτησε καλά κρυμμένες τις τεχνικές της για περισσότερο από 300 χρόνια. Το πράσινο τσάι, από τις πιο ακριβές και διαλεχτές ποικιλίες, που ευδοκιμούσε στην Ανατολή και μεταφερόταν κατά τόνους στη Δύση, απαιτούσε πολύ περισσότερα από καλό έδαφος και κλίμα για να δώσει την πολύτιμη σκόνη. Γενιές ολόκληρες είχαν μυηθεί στην Κίνα στον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να προστατευθούν τα πρώτα βλαστάρια του φυτού από τις ξαφνικές παγωνιές ή την υπερβολική έκθεση στον ήλιο. Από στόμα σε στόμα περνούσε η τεχνική με την οποία τα νεαρά φυτά αναπτύσσονταν σκεπασμένα με ψάθινες και αχυρένιες καλαμωτές, κρατώντας τους χυμούς που θα έδιναν ιδανικό χρώμα, άρωμα, γεύση. Η συλλογή των φύλλων, τις πρώτες ημέρες του Μαΐου, γινόταν από έμπειρα χέρια. Στη συνέχεια μαλακώνονταν στον ατμό ώστε να διατηρήσουν το λαμπερό πράσινο χρώμα και το γλυκό άρωμα. Εμπειρικά αρκούσε μια ματιά ή ένα άγγιγμα του καλλιεργητή της φυτείας για να καταλάβει πότε τα φύλλα έπρεπε να μαζευτούν.
Η ακόρεστη δίψα των Ευρωπαίων για τσάι προκάλεσε τον πρώτο πόλεμο του οπίου (1839-1842) που κατέληξε στο να υποχρεωθεί η Κίνα να ανοίξει κάποια λιμάνια στους Αγγλους ­ μεταξύ των οποίων και το Χονγκ Κονγκ. Λίγο αργότερα ένας νέος πόλεμος (1856-1860) έφερε τους Αγγλογάλλους ως το Πεκίνο ενώ το 1895 στο παιχνίδι των εμπόλεμων διεκδικήσεων μπήκε και η Ιαπωνία. Η Επανάσταση των Μπόξερ το 1898 ένωσε όλους τους αποικιοκράτες ­ συμπεριλαμβανομένων πλέον και των Αμερικανών ­, οι οποίοι εισέβαλαν στην πάλαι ποτέ αυτοκρατορική Κίνα και επέβαλαν νέους ταπεινωτικούς όρους στο εμπόριο και στις συναλλαγές. Στην Ευρώπη και στην Αμερική ­ όπου οι μετανάστες ήδη συνέρεαν κατά χιλιάδες, κουβαλώντας μαζί τους την αγαπημένη συνήθεια του τσαγιού ­ πλούσιοι και φτωχοί, αριστοκράτες και απλοί άνθρωποι συνέχιζαν τη ζωή τους, πίνοντας όπως πάντα το ζεστό αφέψημα...
Το παγωμένο τσάι...
Επινοήθηκε από έναν αμερικανό ιδιοκτήτη φυτείας τσαγιού, σύμφωνα με τις ιστορίες που συνοδεύουν ως τις ημέρες μας το δημοφιλές αφέψημα. Στις αρχές του αιώνα οι Ηνωμένες Πολιτείες, έχοντας εγκαθιδρύσει σταθερό κυβερνητικό σύστημα, δυνατή οικονομία, ανερχόμενη βιομηχανία, οργάνωσαν την Πρώτη Παγκόσμια Εκθεση Προϊόντων στο Σεντ Λούις. Αντιπρόσωποι από όλον τον κόσμο έφεραν τα προϊόντα τους για παρουσίαση. Ανάμεσά τους ο Ρίτσαρντ Μπλέχιντεν, που είχε φέρει μαζί του από την παραγωγή της φυτείας του δείγματα τσαγιού, για να τα μοιράσει στους επισκέπτες της έκθεσης. Ενας καύσωνας ωστόσο ανέτρεψε τα σχέδιά του, καθώς το ζεστό ρόφημα που προσέφερε δεν εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τους παρευρισκομένους... Το πρώτο σοκ για τον Μπλέχιντεν διαδέχθηκαν η εφευρετικότητα της σκέψης και η ταχύτητα της πράξης. Γέμισε τριμμένο πάγο το δοχείο με το τσάι που είχε ετοιμάσει και το ονόμασε παγωμένο τσάι (iced tea). Ηταν η κορυφαία στιγμή της διοργάνωσης, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια...
Η τσαγιέρα...
Σχεδιάστηκε από τους Ευρωπαίους άμα τη εισαγωγή του τσαγιού από την Ανατολή, καθώς στη μακρινή Κίνα, από όπου διαδόθηκε το αφέψημα σε όλον τον κόσμο, συνήθιζαν να το φτιάχνουν κατευθείαν μέσα στην κούπα απ' όπου έπιναν ρίχνοντας ζεστό νερό και φύλλα τσαγιού. Το σχήμα του νέου αντικειμένου που αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι της ιεροτελεστίας του τσαγιού ήταν οβάλ στην πρώιμη εμφάνισή του ενώ η διακόσμηση περιορίστηκε σε ζωγραφιές ζώων και φυτών (αργότερα, στις μεταλλικές τσαγιέρες, εμπλουτίστηκε με καμήλες, πιθήκους, μπαμπού και άλλες εξωτικές εικόνες). Η επανάσταση στον χώρο της τσαγιέρας ωστόσο δεν ήρθε με τα λιγότερο ή περισσότερο πρωτότυπα και περίτεχνα σχέδια που την κοσμούσαν αλλά με το υλικό από το οποίο κατασκευάζονταν. Το 1710 οι Γερμανοί κατάφεραν να φτιάξουν πορσελάνη εφάμιλλη των φίνων κινέζικων σερβίτσιων. Ως τα μέσα του αιώνα οι Γάλλοι και οι Αγγλοι είχαν αντιγράψει την πετυχημένη συνταγή. Η τσαγιέρα γίνεται πλέον σφαιρική στολισμένη με φρούτα ενώ το στόμιο έχει σχήμα δράκου ή άλλων εξωτικών θηρίων... Προς το τέλος του 18ου αιώνα η πρώτη επάργυρη τσαγιέρα κάνει την εμφάνισή της, επηρεαζόμενη πλέον από τις προγενέστερες και σύγχρονες τάσεις στην τέχνη ­ μπαρόκ, ροκοκό, αναγεννησιακός, γοτθικός και πολλοί άλλοι ρυθμοί αποτυπώθηκαν και στις τσαγιέρες. Ο βιομηχανοποιημένος τρόπος ζωής του 20ού αιώνα επέβαλε σχεδόν λιτά, απέριττα και λειτουργικά σχέδια και σχήματα στα αντικείμενα καθημερινής χρήσης ­ κυκλοφόρησαν τότε ακόμη και τετράγωνες τσαγιέρες. Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι ανέστειλαν τη δημιουργία και διάθεση νέων χρηστικών αντικειμένων όπως τα σερβίτσια τσαγιού ενώ το τέλος του αιώνα επαναπροσδιορίζει τη χρησιμότητα και την αισθητική της τσαγιέρας. Απλές φόρμες και μοντέρνα σχέδια συνοδεύουν την τελετουργία του τσαγιού από την Κίνα ως την Αμερική.
Ζεστό ή δροσιστικό, τονωτικό ή και θεραπευτικό, το τσάι αποτελεί δημοφιλές ρόφημα σε όλον τον κόσμο. Στις χώρες της Ασίας μάλιστα διεκδικεί την πρώτη θέση από τον καφέ ή το νερό. Στην Ελλάδα η κατανάλωσή του είναι περισσότερο υπόθεση λίγων και εκλεκτών. Χύμα ή σε φακελάκια, μέσα σε καλαίσθητες ξύλινες και πάνινες συσκευασίες, οι πιο εκλεκτές ποικιλίες τσαγιού που μας δίνουν τα φύλλα του φυτού Camellia sinensis έχουν και στη χώρα μας το δικό τους κοινό. Οι διάφοροι τύποι τσαγιού ταξινομούνται ανάλογα με τη χώρα προέλευσης αλλά και με τη διαδικασία επεξεργασίας τους. Το πράσινο τσάι είναι ακατέργαστο ­ γι' αυτό θεωρείται πιο υγιεινό. Το μαύρο και το ουλόνγκ υφίστανται ελαφρά ζύμωση, προκειμένου να αποκτήσουν το μαύρο ή το χάλκινο χρώμα τους αντίστοιχα.
Nuwara-Eliya: Μαύρο τσάι από φυτείες σε ύψος 2.000 μέτρων στην Κεϋλάνη, με ήπια αλλά δυνατή γεύση. Ιδανικό για το απόγευμα.
Dimbula: Μαύρο δυνατό τσάι, ιδανικό για όσους προτιμούν το αφέψημα με ζάχαρη και γάλα. Πίνεται όλες τις ώρες.
Uva: Ευγενικά δυνατό μαύρο τσάι, κατάλληλο για πρωινό ρόφημα.
Darjeeling: Μαύρο μυρωδάτο τσάι από την ομώνυμη περιοχή της Ινδίας.
Earl Grey: Μαύρο αλλά και πράσινο δυνατό τσάι του οποίου τη γεύση διαμορφώνει η προσθήκη εκλεκτών αιθέριων ελαίων.


πηγή: http://www.tovima.gr

φωτογραφίες: www.google.com

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

Τούρτα γαλακτομπούρεκο


Ένα γαλακτομπούρεκο που είναι χάρμα οφθαλμού!
Ευπρόσδεκτο δώρο!
Υλικά
8 -10 φύλλα κρούστας
βούτυρο κερκύρας για το άλειμμα

Κρέμα
1κιλό γάλα πλήρες
6 κουτ.σούπας σιμιγδάλι ψιλό
200 γρ ζάχαρη
1 κουτ.γλυκού βούτυρο κερκύρας
3 αυγά
ξύσμα πορτοκαλιού(εάν θέλουμε)

Σιρόπι
500γρ ζάχαρη
1 ποτήρι νερό(θέλουμε το σιρόπι πηχτό)
1 φλ.καφέ χυμό πορτοκάλι
1 ξύλο κανέλας

Οδηγίες
Σε μια κατσαρόλα βάζω το γάλα να ζεσταθεί (όχι να βράσει)
Ρίχνω το σιμιγδάλι το οποίο έχω ανακατέψει με την ζάχαρη.Μόλις αρχίσει και πήζει προσθέτω το βούτυρο το ξύσμα (εάν το έχω επιλέξει) και τα αυγά ανακατεύοντας καλά.Αφήνω την κρέμα στην άκρη να κρυώσει.
Σε ταψί με τσέρκι 25-28cm βάζουμε 3 φύλλα αφού έχω βουτυρώσει ταψί και φύλλα προσέχοντας να έχω καλύψει τα τοιχώματα.Έπειτα παίρνω τα υπόλοιπα φύλλα και τα κόβω στα δύο κατά πλάτος διπλώνοντας μετά το κάθε φύλλο στα τρία. Κάνω μία θήκη και βάζω 2 κουταλιές από την κρέμα μας.
Έτσι φτιάχνουμε 10 θηκούλες.Τις βάζω μέσα στο ταψί και αν περισσεύει το φύλλο το κόβουμε με ένα ψαλίδι ώστε να είναι ομοιόμορφο.Αν έχει μείνει κρέμα προσθέτουμε λίγη μέσα στις θήκες.
Βουτυρώνουμε τα φύλλα και ραντίζουμε με νερό.Ψήνουμε στους 170-180 βαθμούς μέχρι να ροδίσει το γλυκό μας.Αφού ψηθεί το αφήνουμε να κρυώσει και μετά φτιάχνουμε το σιρόπι,το οποίο το βράζουμε 8 λεπτά περίπου από την στιγμή του βρασμού.
Σε κρύο γλυκό ρίχνουμε το σιρόπι σταδιακά ώστε να πάει παντού και με την βοήθεια ενός κουταλιού.
Αφήνουμε να κρυώσει καλά και ξεφορμάρουμε.Τοποθετούμε σε μία πιατέλα .
Αν θέλουμε πασπαλίζουμε με κανέλα και ξύσμα πορτοκαλιού.
Μικρά tips
Η συνταγή είναι από το  Άρωμα Δάφνης καθώς και το φωτογραφικό υλικό.
Ευχαριστώ την Δάφνη για την παραχώρηση.

Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

Κέικ μυρωδάτο με μήλο


Το μήλο είναι ένα φρούτο που λατρεύω!
Είχα πολλά μήλα πόσα να φας; Μια εναλλακτική εκτός από μηλόπιτα είναι το κέικ με μήλο.
Δεν είναι και τόσο δύσκολο,αφού το μόνο που χρειάζεται είναι μια απλή συνταγή κέικ.

Υλικά
2 κούπες ζάχαρη
250γρ. βούτυρο
4 αυγά
3  κούπες φαρίνα
1 κούπα γάλα
1 κουτ.του γλυκού μπέικιν
1/2 κουτ.του γλυκού κανέλα
λίγο γαρύφαλλο (σκόνη)
1 κουταλιά της σούπας κονιάκ
1/2 κούπα καρύδια χοντροκομμένα
2-3 μήλα κομμένα

Οδηγίες
Αρχικά έχουμε  τα υλικά μας όλα σε θερμοκρασία δωματίου.Χτυπάμε το βούτυρο με την ζάχαρη μέχρι να ασπρίσει.Σε ένα βαθύ μπώλ έχουμε ανακατέψει τα στέρεα υλικά.Προσθέτουμε στο μίξερ το γάλα, τα αυγά και το κονιάκ.Συνεχίζουμε ρίχνοντας σταδιακά τα στέρεα υλικά.
Έχουμε βουτυρώσει ένα ταψί 28άρι και βάζουμε λίγο από το έτοιμο μείγμα.Από πάνω ρίχνουμε μια στρώση κομμένα μήλα,συνεχίζουμε με το μείγμα και τα μήλα.Ψήνουμε στους 170 βαθμούς για 50 λεπτά περίπου.Αφήνουμε να κρυώσει και μετά ξεφορμάρουμε.


Μικρά tips
Αν χρησιμοποιήσουμε ξυνόμηλα μπορούμε να τα πασπαλίσουμε με 1-2 κουταλιές ζάχαρη.
Τέλος αν θέλουμε πασπαλίζουμε με άχνη !

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Κοτόπουλο με τζίντζερ λεμονάτο


Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχουμε προσθέσει το τζίντζερ στην κουζίνα μας.Αγαπημένο συστατικό της ασιάτικης κουζίνας.Τίνει να γίνει και της ελληνικής.
Μια απλή αλλά πεντανόστιμη πρόταση σε συνδυασμό με το λεμόνι.

Υλικά
1 κοτόπουλο
1 μεγάλο κρεμμύδι (κομμένο φέτες)
1 σκελίδα σκόρδο
ελαιόλαδο
1ποτήρι κρασί
1 κουταλάκι τζίντζερ η 2 τριμμένο
χυμό από ένα λεμόνι

Οδηγίες
Κόβουμε σε μερίδες το κοτόπουλο αφού το έχουμε πλύνει.
Σε βαθύ τηγάνι βάζουμε το ελαιόλαδο,το κρεμμύδι,την σκελίδα σκόρδου ολόκληρη και σωτάρουμε.
Βάζουμε και το κοτόπουλο.Οταν το κοτόπουλο σωταριστεί επαρκώς ρίχνουμε το τζίντζερ ,το κρασί και τον χυμό λεμονιού.Αφήνουμε να φύγει ο "θυμός" του κρασιού,προσθέτουμε νερό(περίπου1,5 κούπα) και έπειτα από 5 λεπτά σβήνουμε την φωτιά.Σε ένα ταψί τοποθετούμε το φαγητό μας και το βάζουμε στο φούρνο να ψηθεί για 1 ώρα περίπου.Η προσθήκη πατάτας στο φαγητό δίνει ένα υπέροχο πιάτο.Αν θέλουμε όμως μπορούμε να σερβίρουμε και με πιλάφι.

Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011

Ρύζι με σαφράν


Εξαιρετικό,μυρωδάτο,σπυρωτό και όσοι μένουν αδιάφοροι στην γεύση το ρυζιού με αυτόν το τρόπο γίνουν λάτρεις του!

Υλικά
2 κούπες ρύζι (κίτρινο)
4 κούπες νερό
1/2 κούπα κρασί λευκό(ξηρό)
αλάτι,πιπέρι λευκό,ζωμός κρέατος αν θέλουμε
σαφράν σκόνη(1/5 του κουταλιού)
2 κουταλιές κοφτές βούτυρο

Οδηγίες
Στην κατσαρόλα βάζουμε το βούτυρο να λιώσει σε μέτρια φωτιά και ρίχνουμε το ρύζι ανακατεύοντας μέχρι να λαδώσει το ρύζι.Δυναμώνουμε την φωτιά και ρίχνουμε το κρασί αφήνοντας το να ξεθυμάνει,χαμηλώνουμε την φωτιά, προσθέτουμε το νερό σταδιακά κούπα-κούπα ανακατεύοντας πάντα.Στην τελευταία κούπα νερού βάζουμε το αλάτι ,το πιπέρι,το σαφράν, ανακατεύουμε και σκεπάζουμε με το καπάκι.Αφήνουμε να απορροφήσει το νερό χωρίς να ανακατεύσουμε και προσέχουμε μην μας καεί.
 Όταν πιεί το νερό το βγάζουμε από την φωτιά και το αφήνουμε 5 λεπτά .Είναι έτοιμο πλέον να συνοδεύσει το κοτόπουλο ,το κρέας μας η το ψάρι.

Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011

Σοκολατάκια γεμιστά


Κάτι από "Τζοκόντα" σε γεύση.Το μόνο σίγουρο είναι ότι τρώγονται άμεσα.

Υλικά
200 γρ.κουβερτούρα
200 γρ κουβερτούρα γάλακτος
1 κουτ.σούπας βούτυρο
1 κουτ.σούπας μέλι
λίγη μερέντα
30-40 φουντούκια
Θήκες για πάγο
Για το γαρνίρισμα
τρούφα (χρωματιστή),λευκή κουβερτούρα τριμμένη η ότι άλλο θέλετε
και τέλος υπομονή.(θέλει 1-1,5 ώρα)

Οδηγίες
Λιώνετε τις κουβερτούρες σε μπέν μαρί ενσωματώνοντας το βούτυρο και το μέλι.
Ρίχνετε στις παγοκύστες λίγο κουβερτούρα περίπου μέχρι την μέση.Αφήνεται να κρυώσουν 10 λεπτά.
Βάζετε σε κάθε θήκη ένα φουντούκι και από πάνω λίγη μερέντα.

Περιχύνεται με κουβερτούρα.Αφήστε να κρυώσουν καλά.Βγάλτε τα σοκολατάκια από τις παγοκύστες όπως αφαιρείτε τα παγάκια(δεν με δυσκόλεψαν καθόλου).Μετά βουτήξτε τα σε χλιαρή κουβερτούρα ένα ένα και στην συνέχεια σε όποια γαρνιτούρα θέλετε.
Καλοφάγωτα(το μόνο σίγουρο)!!!!!!!!!!

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

Κρεατόπιτα(meat pie)


Είναι από μόνη της κυρίως πιάτο,εκλεκτό ορεκτικό,μα σίγουρα θα χαρακτηριζόταν ως χορταστικό και γιατί όχι υγιεινό κολατσιό!


Υλικά
Για την ζύμη


2,5 κούπες αλεύρι
1/2 κούπα λάδι(50% ελαιόλαδο,50% σπορέλαιο)
1 κούπα νερό
αλάτι,ζάχαρη
1 κουταλιά του τσαγιού μπέικιν


Για την γέμιση
500-600 γρ κρέας μοσχαρίσιο(σε μικρά κομματάκια)
1 μεγάλο κρεμμύδι(πολτοποιημένο)
1/2 κούπα αρακάς
1 κούπα πατάτες κομμένες σε κύβους(ελαφρώς σωταρισμένες)
1/2 κούπα καρότο σε κύβους
1 αυγό
λάδι για το σωτάρισμα


κατά βούληση:


αλάτι,πιπέρι
σκληρό τυρί(τριμμένο)
ντομάτα σε κύβους
ελάχιστο μοσχοκάρυδο


Οδηγίες
Έχουμε ψιλοκόψει τα υλικά μας.Σε μία κατσαρόλα βάζουμε λίγο λάδι και σωτάρουμε ελαφρώς τις πατάτες.Όταν είναι έτοιμες τις βγάζουμε και ρίχνουμε το κρέας.Σωτάρουμε καλά και προσθέτουμε όλα τα υλικά εκτός του αυγού και του τυριού.
Τα αφήνουμε 5 λεπτά προσέχοντας να μην μας κολλήσουν.
Ετοιμάζουμε την ζύμη μας.Η ζύμη είναι μαλακιά.Αφήνουμε λίγο να ξεκουραστεί.Όχι πολύ.Χωρίζουμε την ζύμη στα δύο.Το ένα κομμάτι λίγο πιο μεγάλο(αυτό που θα βάλουμε για βάση).Ανοίγουμε τα ζυμαράκια σε φύλλο.


Σε λαδωμένο πυρέξ η ταψί στρώνουμε το πρώτο φύλλο και βάζουμε την γέμιση έχοντας πλέον προσθέσει το αυγό χτυπημένο και το τυρί.
Με το δεύτερο φύλλο σκεπάζουμε.
Ψήνουμε στους 170-180 για μια ώρα περίπου.
Μικρά tips
Προσέχουμε να μην πάρει πολύ χρώμα από πάνω και να έχει ψηθεί η βάση ώστε να είναι τραγανό το φύλλο.Αφήνουμε να κρυώσει αρκετά και έπειτα κόβουμε.Τρώγεται ευχάριστα και κρύα.



Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

Πάβλοβα με "άρωμα δάφνης"


Είναι αυτό που λέμε έρωτας με την πρώτη ματιά!Και πως να μην ερωτευτείς ένα τέτοιο γλυκό;
Κάποιοι λένε είναι να το χαζεύεις,εγώ προσωπικά το "τσακίζω".Ελαφρύ και φρουτένιο.Η συνταγή είναι από το μπλόκ Άρωμα Δάφνης

Υλικά
Για την βάση
6 ασπράδια 
200γρ ζάχαρη
200γρ αχνη
1 κουτ.σούπας κόρν φλάουρ
λίγες σταγόνες ξύδι λευκό
2 βανίλιες

Για την κρέμα
200γρ.τυρί κρέμα
250γρ.κρέμα γάλακτος
2 κουτ.σούπας άχνη

Για την σάλτσα φράουλας
500 γρ.φράουλες
300γρ ζάχαρη
1 κουτ.σούπας νερό
1 κουτ.σούπας κονιάκ

Γαρνίρισμα
Φράουλες ,σάλτσα φράουλας,σαντυγί



Οδηγίες
.Αρχικά έχω τα αυγά σε θερμοκρασία δωματίου.Αφαιρούμε τους κρόκους από τα ασπράδια.
Στο μπώλ του μίξερ τοποθετώ τα υλικά και ξεκινώ την διαδικασία ανάδευσης στην μέτρια ταχύτητα.Όταν γίνει σφιχτή η μαρέγκα μου την ρίχνουμε σε μια λαμαρίνα στρωμένη με λαδόκολλα και σχηματίζουμε ένα μεγάλο στρόγγυλο"πιάτο" 
Ψήνουμε 1 ώρα και 10 περίπου στους 110 βαθμούς με τις αντιστάσεις (πάνω -κάτω).Αφήνουμε στον φούρνο ώστε να στεγνώσει καλά η βάση μας.
Ετοιμάζουμε και την σάλτσα ρίχνοντας όλα τα υλικά σε ένα μπλέντερ και τα πολτοποιούμε.Έπειτα το πολτό τον βράζουμε για 5 λεπτά να δέσει.Αφήνουμε να κρυώσει .Αν περισσέψει το φυλλάσουμε σε γυάλινο βάζο στο ψυγείο και συνοδεύουμε παγωτό ,γιαούρτι η γαρνίρουμε τούρτες.
Χτυπάμε στο μίξερ την κρέμα γάλακτος με την άχνη και σιγά σιγά εν σωματώνουμε και το τυρί -κρέμα.
Αφήνουμε στο ψυγείο για 30-60 λεπτά.
Βάζουμε με προσοχή σε μία πιατέλα την βάση και προσθέτουμε από πάνω την κρέμα μας.
Στην συνέχεια ρίχνουμε την σάλτσα φράουλας κατά βούληση.

Συνεχίζουμε διακοσμώντας την πάβλοβα με φρέσκιες φράουλες και σαντυγί.

Μικρά tips
Αφήστε την βάση να κρυώσει καλά(εν ανάγκη όλο το βράδι μέσα στον φούρνο)
Δεν χρειάζεται πολύ χώρο στο ψυγείο,αφού τρώγεται με πολύ ευχαρίστηση άμεσα!

Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

2011 ευχές


Πάει ο παλιός ο χρόνος,ας γιορτάζουμε παιδιά και του χωρισμού ο πόνος ας κοιμάτε στην καρδιά..
Καλή χρονιά,καλή χρονιά χαρούμενη χρυσή πρωτοχρονιά!

Κάθε χρόνο τα ίδια.Περιμένουμε την αλλαγή της χρονιάς γεμάτοι ελπίδες,γεμάτοι αισιοδοξία.Πάντα λέμε να πάει και να μην είναι σαν τον προηγούμενο.Στην περίπτωση την δική μου δεν θα το πώ.Το 2010 ήταν μια δύσκολη χρονιά αλλά έζησα τόσα πολλά και διαφορετικά.
Ας ξεκινήσω από τα δυσάρεστα.Είχαμε απώλεια αγαπημένου μας προσώπου,η φύση με κεραυνούς και διάφορα τερτίπια μας άδειασε την τσέπη,η κούραση η σωματική και η ψυχολογική που εισπράξαμε όχι από την καθημερινότητα αλλά από την  έλλειψη  λογικής και λες μα καλά δεν βλέπει(έχεις μια αξίωση όταν είναι δικός σου άνθρωπος),από το άγχος άν θα τα καταφέρουμε να "επιβιώσουμε" από την οικονομική κρίση(όπως όλοι οι Έλληνες). Ολα αυτά που σου τσακίζουν τα νεύρα περιμένοντας να πάρεις ένα παλιόχαρτο από μια δημόσια υπηρεσία και τελευταία στιγμή σου ζητούν παράβολο.(τρέχα μα....κα ).Ευτυχώς για μένα  έχω θάρρος ,τσαγανό και αστείρευτο χιούμορ(άλλωστε με πιστοποιούν 29 κατασκευαστές). Έτσι αντιμετώπισα τα δύσκολα και διακωμωδούσα τα παράδοξα.
Τα λοιπά δυσάρεστα τα προσπερνώ γιατί δεν με αφορούν,όχι από αδιαφορία από επιλογή.Γιατί να κάτσω να σκάσω;Θα βγεί κάτι θετικό;Όχι,όποτε όπως λένε δύο λατρεμένα μου πρόσωπα "άσε τους νεκρούς να προχωρούν η να κλάνουν"(γιαβρί το ένα λατρεμένο είσθε εσείς).
Το καλοκαίρι φόρτωσα τις μπαταρίες μου στο νησί...μύρισα την αλμύρα του,ταξίδεψα στον ορίζοντα του,ήπια τις φραπεδιές μου στου "τζιτζι"απολαμβάνοντας το ηλιοβασίλεμα και ξεκουράζοντας το κορμί μου από την δουλεία.Απόλαυσα την επαφή μου με τόσους διαφορετικούς ανθρώπους αποκομίζοντας από τον καθένα  έστω και ένα πράγμα.Θα σταθώ σε κάποια πρόσωπα επιτρέψτε το μου.
Γνώρισα  2 φιλαράκια με απίστευτο χιούμορ και τα λάτρεψα.Τους αγαπώ πολύ γιατί όταν κοιτώ στα μάτια τους βλέπω δύο παιδιά,παιδιά με ζωντάνια και όρεξη,που θέλουν να μοιράζονται τα "παιχνίδια τους" και δεν θέλουν "πεσμένα πράματα"γύρω τους,γνώρισα 2 φίλες(αδελφούλες)η μια τόσο διαφορετική από την άλλη και είδα πόσο αγαπημένες και δεμένες είναι σαν ένα πάζλ που όταν ενώνεται είναι μία πανέμορφη εικόνα.Την τόσο απλή μα απίστευτα "σωστή λογική"(Λένα για σένα λέω) χωρίς έλλειψη συναισθημάτων.Τον συνεργάτη μου Ρεσβάν με την θετική του ενέργεια που με το χιούμορ ξεπερνούσαμε τους σκόπελους του άγχους(από τους σπανιότερους ανθρώπους ).Κάποια άλλα "παιδιά" που έχουμε μέχρι σήμερα επικοινωνία και με τιμούν με την φιλία τους. Τις λίγες αλλά υπέροχες και όμορφες στιγμές που μοιράστηκα με τα παιδιά μου στην ξεγνοιασιά του νησιού με τον μπαμπά μας να γκρινιάζει και εμείς να γελάμε.Τις δύσκολες στιγμές δεν τις θυμάμαι πιά,γιατί οι όμορφες είναι τόσο δυνατές που οι δύσκολες αχνοφαίνονται.
Τέλος θα αναφερθώ στους διαδυκτιακούς φίλους.Το διαδύκτιο τι είναι; Η παλιά ρούγα ,η παλιά γειτονιά που πάντα υπήρχαν άνθρωποι αξιοπρεπείς,διακριτικοί,ειλικρινείς αλλά και οι εμπαθείς,οι κακοηθείς  και οι κουτσομπόλιδες.Είμαι τυχερή γιατί από ένστικτο διακρίνω.Διακρίνω τα ίδια χνώτα,το ίδιο χιούμορ,την ίδια σπιρτάδα,την ευγένεια,την διαλλακτικότητα,την εμπιστοσύνη.Το διαδύκτιο μου έχει δώσει πραγματικούς φίλους.2 χρόνια με το "γιαβρί" που μοιραστήκαμε τις πιό δύσκολες στιγμές μας,που πέφταμε και πέφτουμε στα πατώματα από τα γέλια,που με μεγαλείο ψυχής είναι η αδελφή ψύχη και όταν μιλάω είναι σαν να μιλώ στον "εαυτό" μου στον καθρέπτη.Είναι τα φιλαράκια που διέκριναν κάτι ξεχωριστό σε μένα και μου άνοιξαν την καρδιά τους και την ψυχής τους.Τα "λουλούδια μου" που με το υπέροχο άρωμα τους μου γεμίζουν με γέλια την καθημερινότητα μου,που μου στέλνουν την αγάπη χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα,που ξέρουν  την σημαίνει καθαρή ψυχή.
Θέλω λοιπόν να ευχαριστήσω όλους αυτούς τους ανθρώπους που μπήκαν στην ζωή μου και όσους θα μπούν στο μέλλον γιατί όλοι αυτοί συνθέτουν ένα πανέμορφο ουράνιο τόξο στις μπόρες της ζωής.
Κλείνω με ευχές για όλους τους ανθρώπους,για υγεία,χαρά,αγάπη,δημιουργικότητα,γαλήνη,ειρήνη,φιλία,δύναμη και να μην ξεχνάτε μην κατηγορήτε κάποιον για την δυστυχία του,συμπονέστε και βοηθήστε τον, γιατί η μοίρα είναι κοινή για όλους και το μέλλον αόρατο.
Ζήσε την ζωή σαν να ζείς την τελευταία στιγμή κάθε μέρα.
Γέλα πολύ μέχρι δακρύων.
Αγάπα πάντα και τα πάντα.

Με αγάπη Μάρα