Πάει ο παλιός ο χρόνος,ας γιορτάζουμε παιδιά και του χωρισμού ο πόνος ας κοιμάτε στην καρδιά..
Καλή χρονιά,καλή χρονιά χαρούμενη χρυσή πρωτοχρονιά!
Κάθε χρόνο τα ίδια.Περιμένουμε την αλλαγή της χρονιάς γεμάτοι ελπίδες,γεμάτοι αισιοδοξία.Πάντα λέμε να πάει και να μην είναι σαν τον προηγούμενο.Στην περίπτωση την δική μου δεν θα το πώ.Το 2010 ήταν μια δύσκολη χρονιά αλλά έζησα τόσα πολλά και διαφορετικά.
Ας ξεκινήσω από τα δυσάρεστα.Είχαμε απώλεια αγαπημένου μας προσώπου,η φύση με κεραυνούς και διάφορα τερτίπια μας άδειασε την τσέπη,η κούραση η σωματική και η ψυχολογική που εισπράξαμε όχι από την καθημερινότητα αλλά από την έλλειψη λογικής και λες μα καλά δεν βλέπει(έχεις μια αξίωση όταν είναι δικός σου άνθρωπος),από το άγχος άν θα τα καταφέρουμε να "επιβιώσουμε" από την οικονομική κρίση(όπως όλοι οι Έλληνες). Ολα αυτά που σου τσακίζουν τα νεύρα περιμένοντας να πάρεις ένα παλιόχαρτο από μια δημόσια υπηρεσία και τελευταία στιγμή σου ζητούν παράβολο.(τρέχα μα....κα ).Ευτυχώς για μένα έχω θάρρος ,τσαγανό και αστείρευτο χιούμορ(άλλωστε με πιστοποιούν 29 κατασκευαστές). Έτσι αντιμετώπισα τα δύσκολα και διακωμωδούσα τα παράδοξα.
Τα λοιπά δυσάρεστα τα προσπερνώ γιατί δεν με αφορούν,όχι από αδιαφορία από επιλογή.Γιατί να κάτσω να σκάσω;Θα βγεί κάτι θετικό;Όχι,όποτε όπως λένε δύο λατρεμένα μου πρόσωπα "άσε τους νεκρούς να προχωρούν η να κλάνουν"(γιαβρί το ένα λατρεμένο είσθε εσείς).
Το καλοκαίρι φόρτωσα τις μπαταρίες μου στο νησί...μύρισα την αλμύρα του,ταξίδεψα στον ορίζοντα του,ήπια τις φραπεδιές μου στου "τζιτζι"απολαμβάνοντας το ηλιοβασίλεμα και ξεκουράζοντας το κορμί μου από την δουλεία.Απόλαυσα την επαφή μου με τόσους διαφορετικούς ανθρώπους αποκομίζοντας από τον καθένα έστω και ένα πράγμα.Θα σταθώ σε κάποια πρόσωπα επιτρέψτε το μου.
Γνώρισα 2 φιλαράκια με απίστευτο χιούμορ και τα λάτρεψα.Τους αγαπώ πολύ γιατί όταν κοιτώ στα μάτια τους βλέπω δύο παιδιά,παιδιά με ζωντάνια και όρεξη,που θέλουν να μοιράζονται τα "παιχνίδια τους" και δεν θέλουν "πεσμένα πράματα"γύρω τους,γνώρισα 2 φίλες(αδελφούλες)η μια τόσο διαφορετική από την άλλη και είδα πόσο αγαπημένες και δεμένες είναι σαν ένα πάζλ που όταν ενώνεται είναι μία πανέμορφη εικόνα.Την τόσο απλή μα απίστευτα "σωστή λογική"(Λένα για σένα λέω) χωρίς έλλειψη συναισθημάτων.Τον συνεργάτη μου Ρεσβάν με την θετική του ενέργεια που με το χιούμορ ξεπερνούσαμε τους σκόπελους του άγχους(από τους σπανιότερους ανθρώπους ).Κάποια άλλα "παιδιά" που έχουμε μέχρι σήμερα επικοινωνία και με τιμούν με την φιλία τους. Τις λίγες αλλά υπέροχες και όμορφες στιγμές που μοιράστηκα με τα παιδιά μου στην ξεγνοιασιά του νησιού με τον μπαμπά μας να γκρινιάζει και εμείς να γελάμε.Τις δύσκολες στιγμές δεν τις θυμάμαι πιά,γιατί οι όμορφες είναι τόσο δυνατές που οι δύσκολες αχνοφαίνονται.
Τέλος θα αναφερθώ στους διαδυκτιακούς φίλους.Το διαδύκτιο τι είναι; Η παλιά ρούγα ,η παλιά γειτονιά που πάντα υπήρχαν άνθρωποι αξιοπρεπείς,διακριτικοί,ειλικρινείς αλλά και οι εμπαθείς,οι κακοηθείς και οι κουτσομπόλιδες.Είμαι τυχερή γιατί από ένστικτο διακρίνω.Διακρίνω τα ίδια χνώτα,το ίδιο χιούμορ,την ίδια σπιρτάδα,την ευγένεια,την διαλλακτικότητα,την εμπιστοσύνη.Το διαδύκτιο μου έχει δώσει πραγματικούς φίλους.2 χρόνια με το "γιαβρί" που μοιραστήκαμε τις πιό δύσκολες στιγμές μας,που πέφταμε και πέφτουμε στα πατώματα από τα γέλια,που με μεγαλείο ψυχής είναι η αδελφή ψύχη και όταν μιλάω είναι σαν να μιλώ στον "εαυτό" μου στον καθρέπτη.Είναι τα φιλαράκια που διέκριναν κάτι ξεχωριστό σε μένα και μου άνοιξαν την καρδιά τους και την ψυχής τους.Τα "λουλούδια μου" που με το υπέροχο άρωμα τους μου γεμίζουν με γέλια την καθημερινότητα μου,που μου στέλνουν την αγάπη χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα,που ξέρουν την σημαίνει καθαρή ψυχή.
Θέλω λοιπόν να ευχαριστήσω όλους αυτούς τους ανθρώπους που μπήκαν στην ζωή μου και όσους θα μπούν στο μέλλον γιατί όλοι αυτοί συνθέτουν ένα πανέμορφο ουράνιο τόξο στις μπόρες της ζωής.
Κλείνω με ευχές για όλους τους ανθρώπους,για υγεία,χαρά,αγάπη,δημιουργικότητα,γαλήνη,ειρήνη,φιλία,δύναμη και να μην ξεχνάτε μην κατηγορήτε κάποιον για την δυστυχία του,συμπονέστε και βοηθήστε τον, γιατί η μοίρα είναι κοινή για όλους και το μέλλον αόρατο.
Ζήσε την ζωή σαν να ζείς την τελευταία στιγμή κάθε μέρα.
Γέλα πολύ μέχρι δακρύων.
Αγάπα πάντα και τα πάντα.
Με αγάπη Μάρα
